Της Λινας Γιανναρου
Η αγορά εργασίας στην Ελλάδα ήταν πάντα ένα σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες, αλλά εν μέσω οικονομικής κρίσης τα μαύρα τετράγωνα φαίνεται να πυκνώνουν. Την ώρα που η ανεργία χτυπάει κόκκινο –το 31% έχει φτάσει στους νέους–, οι εταιρείες «καταγγέλλουν» ότι δεν βρίσκουν κατάλληλους υποψηφίους για τις θέσεις τους και οι τελευταίοι απαντούν... κρύβοντας τα πτυχία τους.
Οι πάλαι ποτέ πολλά υποσχόμενοι απόφοιτοι των ελληνικών και ξένων πανεπιστημίων, με τα πληθωρικά βιογραφικά και τις ατελείωτες περγαμηνές, βρίσκουν σήμερα κλειστές πόρτες. Στην Ελλάδα του 2010, όταν οι εργοδότες ακούν πολλά πτυχία κρατούν μικρό καλάθι. «Οι επιχειρήσεις διστάζουν να προσλάβουν κάποιον με πολλά πτυχία», αναφέρει στην «Κ» η διευθύνουσα σύμβουλος της εταιρείας ανθρώπινου δυναμικού Manpower κ. Βενετία Κουσία. «Παλιότερα, ήταν κόκκινο πανί τα διδακτορικά, επειδή υπήρχε ο φόβος ότι θα πρόκειται για ανθρώπους που “θεωρητικολογούν” επικίνδυνα. Σήμερα ο φόβος είναι ότι ένας εργαζόμενος με τόσες περγαμηνές θα θεωρεί πάντα “λιγότερη” τη δουλειά που του προσφέρεται από αυτή που του αξίζει, άρα θα είναι δυσαρεστημένος και δεν θα αποδίδει. Είναι σημαντικό για τις εταιρείες να βρίσκουν ανθρώπους που δεν χωρίζουν τις δουλειές σε α΄ και β΄ κατηγορίας. Ζητούν πρώτα από όλα εμπειρία στον επαγγελματικό χώρο. Η αλήθεια είναι ότι οι εταιρείες παραπονιούνται εδώ και χρόνια ότι δεν βρίσκουν στελέχη με προϋπηρεσία, ωστόσο, τώρα που οι θέσεις λιγοστεύουν, το πρόβλημα γίνεται πιο εμφανές».
Προϋπηρεσία Εύλογο βέβαια το ερώτημα πώς μπορούν να αποκτήσουν εμπειρία εάν δεν προσλαμβάνονται. «Χρειάζεται χαμηλό προφίλ. Υπάρχουν για παράδειγμα προσωρινές θέσεις ή προσωρινά project τα οποία οι υποψήφιοι προσπερνούν. Αντίστοιχα υπάρχουν θέσεις τις οποίες θεωρούν δεύτερης κατηγορίας, τις υποτιμούν. Η συμβουλή μου είναι ότι εάν πρόκειται για θέση η οποία είναι στο αντικείμενό τους, να τη δεχτούν. Εάν πρόκειται για σωστή εταιρεία, θα είναι βοηθητική για την καριέρα τους, γιατί θα έχουν εξασφαλίσει για την πολυπόθητη προϋπηρεσία», σημειώνει η κ. Κουσία. Αυτό θα τους επιτρέψει να συνεργαστούν σε ομάδες, να μάθουν να εργάζονται με άλλους ανθρώπους, σε πραγματικές συνθήκες.
Προφανώς υπάρχει και η άλλη πλευρά. Στην αγορά εργασίας, οι πολλές περγαμηνές μεταφράζονται σε αντίστοιχες μισθολογικές αιτιάσεις. Με την οικονομική κρίση να βαθαίνει ολοένα, οι επιχειρήσεις είναι απρόθυμες να επενδύσουν «ψυχή τε και σώματι» σε έναν εργαζόμενο. Προσφέρουν λίγα αρχικά, με το «δόλωμα» ενός καλύτερου μέλλοντος (για τη χώρα, τις ίδιες, τους εργαζομένους τους).
Σε κάθε περίπτωση, οι Έλληνες υποψήφιοι μοιάζουν απρόθυμοι να παίξουν αυτό το παιχνίδι. Επένδυσαν πολύ χρόνο (και κάποιοι και πολύ χρήμα) στις σπουδές τους και δεν επιθυμούν τώρα να τις πουλήσουν τόσο «φθηνά». Όσοι αντέχουν οικονομικά, περιμένουν τη θέση των ονείρων τους. «Θα περάσει η κρίση, πού θα πάει...» είναι το κυρίαρχο σκεπτικό. Η 34χρονη Τ. Σ., για παράδειγμα, η οποία πρόσφατα έχασε τη δουλειά της σε μεγάλη πολυεθνική –καταργήθηκε το τμήμα στο οποίο εργαζόταν– θεωρεί πως δεν πρέπει να δεχθεί προς το παρόν θέσεις «χαμηλότερες» του βιογραφικού της. «Θεωρώ ότι σε μεγάλο βαθμό πρόκειται για παγίδα. Βρίσκουν πολλοί την ευκαιρία να προσφέρουν λιγότερα χρήματα σε ανθρώπους που αξίζουν», λέει στην «Κ». Αλλοι, όπως η 26χρονη Β. Γ., απασχολούνται σε δουλειές του ποδαριού, επίσης περιμένοντας τη δική τους ευκαιρία για καριέρα στον τομέα τους. «Θα περιμένω όσο μπορώ, περνώντας συνεντεύξεις και σερβίροντας. Καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή». Και κάποιοι ήδη ενδίδουν. Αφήνουν τα πτυχία τους στην άκρη και βγαίνουν εκεί έξω «χωρίς προφυλάξεις». «Χρειάζεται ευελιξία», λέει στην «Κ» ο Α. Κ., που εισέρχεται λίγο αργοπορημένος, στα 28 του, στην αγορά εργασίας. «Θα δεχθώ ό,τι μου προσφερθεί εάν είναι στον τομέα μου, ελπίζοντας ότι θα είναι ένα σκαλοπάτι και όχι... σκάλωμα».
«Είναι πράγματι κρίμα για τα παιδιά που έρχονται με πτυχία και όρεξη, όνειρα για δουλειά να μη βρίσκουν αυτή την άμεση ικανοποίηση από την αγορά εργασίας. Είναι κρίμα, γιατί κάποιος τους έβαλε σε ένα μονοπάτι καριέρας, το οποίο δεν υπάρχει πια», καταλήγει η κ. Κουσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου